Urodziłem się w Lublinie 42 lata temu. Dawno temu, kiedy część moich znajomych zdecydowała się wyjechać stąd, usłyszałem, że w naszym mieście niewiele się dzieje i nie ma tu perspektyw na rozwój. Ja widziałem w nim jednak duży potencjał i mam namacalne dowody, że nie został on zmarnowany. Ze stolicy Polski B wyrósł na poważną konkurencję dla innych dużych miast w naszym kraju. Lublin jest miastem, które z coraz większą siłą przyciąga turystów oczarowanych jego pięknem. Nic dziwnego, zdecydowana większość odwiedzających go osób opowiada po powrocie swoim znajomym i bliskich o tym, dlaczego warto odwiedzić Lubelskie. Koniecznie zobaczcie również artykuł, w którym zgromadziłem moje subiektywne propozycje odwiedzenia najciekawszych atrakcji turystycznych Lubelszczyzny.

Zapraszam Was serdecznie do miejsca, które było niegdyś miastem częścią Korony Królestwa Polskiego. Brzmi dumnie, prawda? Jestem więc dumnym mieszkańcem Lublina, dlatego pokażę Wam jego najciekawsze miejsca.

Pewnie wielu z Was zdecyduje się przeznaczyć weekend na zwiedzanie Lublina. Zachęcam zatem do takiego zaplanowania swojej podróży, aby zobaczyć jak najwięcej i jak najlepiej poznać uroki tego miejsca. A jest co zwiedzać. Jestem pewien, że będziecie zachwyceni!

Co więc warto zobaczyć w Lublinie?

Zanim przejdziemy do opisu najciekawszych miejsc, chciałem Was zachęcić do pobrania i skorzystania z serii bezpłatnych audioprzewodników przygotowanych przez Stowarzyszenie Homo Faber. Oto niektóre trasy, jakimi poprowadzą Was opowieści w ramach projektu „Szeptany Lublin”:

• Lublin dla początkujących
• Lublin Kryminalny
• Lublin Żydowski
• Lublin Drukarzy
• Lublin Anarchistów
• Lublin Wojenny
• Lublin „Szemrany”

Gdzie nocować w Lublinie?

W samym Lublinie, jak i na terenie całej Lubelszczyzny, znajdziesz wiele miejsc noclegowych dostosowanych do twoich indywidualnych potrzeb. Proponuję skorzystanie z poniższego widgetu, przeglądarki Booking.com lub banera. Kiedy zdecydujesz się na zarezerwowanie noclegu poprzez jedno z tych narzędzi, otrzymam niewielką prowizję od portalu Booking.com, co przyczyni się do pozyskania środków na moje kolejne podróże i możliwość prezentowania nowych, ciekawych miejsc na blogu i w social mediach. Jest to świetny sposób na bezkosztowe wyrażenie docenienia pracy jaką wykonuję dla swoich czytelników. Stawiam na transparentność i uczciwość wobec moich odbiorców, stąd to wyjaśnienie. Oczywiście rezerwacja noclegu przez poniższy link w banerze lub widget nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi kosztami dla Ciebie.

A teraz poznajcie najciekawsze miejsca i wydarzenia kulturalne Lublina.

Brama Krakowska i Muzeum Historii Miasta Lublina

Zanim zaczniecie zwiedzanie terenu Starego Miasta, zachęcam Was do pobrania bezpłatnej aplikacji na smartfony, która może Wam ułatwić poznawanie tego niezwykłego obszaru. To audioprzewodnik „Lublin Stare Miasto”.

Na V kondygnacji muzeum znajduje się taras widokowy. Ze względu na lokalizację Bramy Krakowskiej, w której znajduje się duża część muzeum, można z niej podziwiać piękną panoramę miasta. Miłośnikom fotografii mogą się spodobać tutejsze kręte schody, dające na zdjęciach ciekawy efekt spirali.

Najwyższy punkt muzeum jest jednocześnie najlepszym miejscem do wysłuchania o godz. 12:00 hejnalisty. Dzwięk jego trąbki rozbrzmiewa ze znajdującego się nieopodal balkonu ratusza miejskiego.

Godziny otwarcia:

od środy do niedzieli w godz.: 10:00 – 17.00.

Uwaga! Do muzeum można wejść maksymalnie na pół godziny przed jego zamknięciem.

Bilet wstępu:

• normalny – 6 zł
• ulgowy – 5 zł.

W czwartki wstęp jest bezpłatny.

Wieża Trynitarska

To właśnie stąd rozpościera najlepszy widok na dużą część Lublina. Nic dziwnego, umiejscowienie neogotyckiej wieży-dzwonnicy jest pod tym względem wręcz idealne. Aż trudno uwierzyć, że była kiedyś tylko furtą klasztorną. Zanim wdrapiemy się na samą górę, musimy pokonać całkiem długą trasę, początkowa jej część to bardzo wąski korytarz, którym trudno momentami wyminąć się ze schodzącymi turystami.

Jednak im wyżej, tym wygodniej. I do tego znajdująca się tu ekspozycja Muzeum Archidiecezjalnego. Zrobiła na mnie spore wrażenie. W środku czuć przyjemny zapach starego drewna. Sporo tu wiekowych, klimatycznie podświetlonych figurek. To nie wszystko. Możecie tu zobaczyć obrazy, ikony, rzeźby, tkaniny, sarkofagi, instrumenty muzyczne, lichtarze, portrety trumienne oraz inne zabytkowe sprzęty.

Na mnie największe wrażenie zrobiła znajdująca się tu trumna. Nie zapominajmy, że wieża jest dzwonnicą Lubelskiej Archikatedry. Można tu obejrzeć między innymi dzwony: Michała, przeniesionego z fary lubelskiej oraz największy lubelski dzwon – Marię. Odzywa się on w wyjątkowe uroczystości. Górny taras, znajdujący się na wysokości 40 m pozwala podziwiać okolicę w 360°. Najbliżej nas znajduje się ogromna fasada Archikatedry Lubelskiej z jej strzelistymi zielonymi wieżyczkami i wieńczącymi je złotymi krzyżami.

Świetnie prezentuje się również Ratusz Miejski, do którego prowadzi długa nitka lubelskiego deptaka, ulicy Krakowskie Przedmieście. Już od Bramy Krakowskiej widać trasę prowadzącą przez główną oś Starego Miasta, tuż obok Trybunału Koronnego, aż do Bramy Grodzkiej. Najlepiej obserwować stąd okolicę w słoneczny bezchmurny dzień.

Zwiedzanie:

wtorek – niedziela, godz. 10:00 – 17:00.

Bilety wstępu:

• normalny 7 zł
• ulgowy 5 zł.

Archikatedra Lubelska

Pełna nazwa tego miejsca to Archikatedra św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Przy okazji jest największym kościołem w Lublinie, pełniącym funkcję kościoła archikatedralnego archidiecezji lubelskiej. Uznawany jest powszechnie za perłę baroku na Lubelszczyźnie.

Podobno msza św. bez muzyki, to jak ślub bez panny młodej. Jeśli jest to prawdą, znajdujące się w Archikatedrze Lubelskiej organy są gwarancją udanych zaślubin. Potężne organy, pochodzą z lat trzydziestych XX wieku i uświetniają liturgię sprawowaną w świątyni. Obecny instrument posiada 50 głosów i 4000 piszczałek! Oprócz organów na chórze znajdują się również freski.

Wnętrze naw pokryte jest freskami wykonanymi głównie przez Jana Meiera. W prezbiterium znajduje się XVII w. ołtarz. Wykonany jest z drewna czarnej gruszki libańskiej, obecnie w swoim oryginalnym hebanowym kolorze. Znajdują się w nim złote rzeźby świętych. Otwarte są również dla zwiedzających krypty, w których spoczywają zmarli biskupi lubelscy. Można oglądać ubrania zmarłych, portrety nagrobne, przedmioty, z którymi byli chowani. Wejście do krypt znajduje się wewnętrz katedry.

Dom Słów

Przed zwiedzeniem Domu Słów warto posłuchać audioprzewodnika „Lublin Drukarzy”.

Już samo podwórko Domu Słów przenosi turystę w czasy dzieciństwa. Co roku tematyka prezentowanej tu instalacji artystycznej poświęcona jest innej bajce. W ubiegłych latach były to między innymi „Czarnoksiężnik z Krainy Oz„, wcześniej „Muminki” i „Alicja w Krainie Czarów„.

Trudno mi jednoznacznie sklasyfikować to miejsce. Dom Słów to coś więcej niż Izba Drukarstwa. To instytucja, prowadzona z prawdziwą pasją przez Ośrodek „Brama Grodzka” (ten sam, który udostępnia m.in. podziemia pod Trybunałem Koronnym i Pamięć Miejsca). Odbywają się w nim warsztaty, spotkania i wydarzenia poświęcone drukarstwu. Samo miejsce ma niezwykłą historię. Istniała tu, przy ul. Żmigród 1, od 1932 roku drukarnia „Popularna”.

W czasie wojny współpracowała z podziemiem, drukując w tajemnicy konspiracyjne ulotki i dokumenty. W pierwszych latach najazdu hitlerowskiego, zakład na Żmigrodzie był jednym z większych w Lublinie. W 1944 roku cały personel drukarni, w wyniku donosu konfidentów gestapo, został aresztowany i stracony w egzekucji na Majdanku.

W budynku Domu Słów zwiedzamy dwie części. Dolna to MIASTO KSIĘGI – OPOWIEŚĆ O SŁOWIE DRUKOWANYM. Można w niej podziwiać działające po dziś dzień niezwykłe maszyny drukarskie. Niektóre są ogromne, a ich konstrukcja robi duże wrażenie. Stopień skomplikowania działających tu mechanizmów może przyprawić o ból głowy. Znajduje się tu między innymi pracownia zecerska, papiernia i introligatornia. Chętnie skorzystam w najbliższej przyszłości z prowadzonych tu warsztatów. Nie mam wątpliwości, że będą bardzo inspirujące.

Górna część budynku to wystawa SIŁA WOLNEGO SŁOWA – OPOWIEŚĆ O WOLNOŚCI. Przedstawia historię narodzin niezależnego ruchu wydawniczego w Polsce w całym bloku komunistycznym. Nic dziwnego, skoro to właśnie tu w 1976 roku powstała pierwsza podziemna drukarnia.

W ramach działalności programowej Domu Słów, zawiązanej z popularyzowaniem czytelnictwa literatury i poezji, prowadzony jest szereg ciekawych projektów, m.in. festiwal Lubelskie Spotkania Literackie „Miasto Poezji” oraz programy edukacyjne kierowane do dzieci i młodzieży. Warto zainteresować się działaniami Domu Słów, ponieważ w moim odczuciu są to aktywności unikatowe na skalę kraju.

Godziny otwarcia:
pon. – pt., godz. 09:00 – 17:00.

Zwiedzanie (od ul. Żmigród 1):
pon. – pt.
10.00/12.00/14.00.

W soboty (wakacje) – konieczny wcześniejszy kontakt telefoniczny.

Bilety:

• 5 zł (ulgowy)
• 7 zł (normalny)

Lubelska Trasa Podziemna

Nigdy bym nie wpadł na to, że najwięcej ciekawych historii i legend miejskich usłyszę głęboko pod powierzchnią miasta. A jednak. Zwiedzanie zaczynamy pod budynkiem Trybunału Koronnego (schodki w dół po prawej stronie).

W trakcie zwiedzania Lubelskiej Trasy Podziemnej dowiaduję się, że ma ona około 280 metrów i ciągnie się pod Rynkiem i kamienicami Starego Miasta. Kończy się przy Placu Po Farze. Trasa ta powstała w wyniku połączenia kilkunastu z licznych staromiejskich piwnic, których historia sięga początku XVI w., czyli stulecia największej świetności Lublina. Były to między innymi piwnice kupieckie, szczególnie w okresie, kiedy Lublin zdobył pozwolenie na organizowanie jarmarków. Piwnice zostały częściowo połączone korytarzami i w ten sposób pod miastem powstała podziemna sieć służąca m.in. do przechowywania towarów. Historię rozwoju przestrzennego Lublina przybliżają makiety ukazujące miasto od VIII w. n.e., poprzez średniowiecze i wiek XVI.

Na końcu trasy znajduje się ciekawa, ruchoma makieta Wielkiego pożaru Lublina z 1719 roku. Rozpoczął się on na Podzamczu, ogarnął całe miasto żydowskie i zaczął przenikać w głąb murów miejskich. Ta prezentacja połączona z opowieścią kronikarza została stworzona na podstawie obrazu znajdującego się niedaleko, w kościele oo. Dominikanów, będącego pamiątką owego pożaru.

Najlepiej będzie, jeśli uda Wam się zaplanować zwiedzanie Lubelskiej Trasy Podziemnej w poniedziałek. Dlaczego? Otóż tego dnia mają tu miejsce świetne aktorskie inscenizacje i opowieści. Dowiecie się więcej o lubelskich legendach od lubelskiego szczurołapa w sposób, który na długo zostanie w Waszej pamięci.

Godziny zwiedzania:

• W sezonie letnim (maj-październik):
• wtorek-piątek: godziny 10:00, 12:00, 14:00, 16:00,
• sobota, niedziela: godziny 12:00, 13:00 14:00, 16:00, 17:00.
• poniedziałek 10:00- 14:00 zwiedzanie połączone jest z inscenizacją aktorską.
• Konieczna rezerwacja telefoniczna.

W sezonie zimowym (listopad-kwiecień):

sobota i niedziela o godz: 12.00, 13.00, 14.00, 16.00

Bilety:

• normalny 12 zł (lub 14 zł w poniedziałek, z inscenizacją aktorską)
• ulgowy 10 zł (lub 12 zł w poniedziałek, z inscenizacją aktorską)

Bilety do nabycia przy wejściu do Trasy bezpośrednio przed rozpoczęciem zwiedzania. Między wejściami krata wejściowa jest zamknięta. Czas zwiedzania: ok. 45 min. Temperatura na trasie: 7-12ºC. Kontakt w sprawie rezerwacji tel. 81 534 65 70. Więcej informacji znajdziesz tutaj.

Bazylika i klasztor dominikanów

Chcesz poznać lepiej historię i ciekawe fakty na temat Bazyliki oo. Dominikanów? Posłuchaj bezpłatnego audioprzewodnika. To najstarszy po Kaplicy Trójcy Świętej i jednocześnie jeden z najciekawszych obiektów na turystycznej mapie Lublina. I choć nie ma 100% pewności co do dokładnej daty powstania, lubelski klasztor powstał zapewne w latach 50. XIII wieku. Na 1253 rok określa się prawdopodobne przybycie dominikanów do Lublina. Bardzo malowniczo położony na wzgórzu Starego Miasta, tzw. górce dominikańskiej.

Legenda głosi, że w 1719 roku podczas wielkiego pożaru Lublina dominikanie uratowali miasto dzięki modlitwie i relikwii Krzyża Świętego, które były przechowywane w klasztorze. To właśnie tę scenę przedstawia opisywana przeze mnie wcześniej ruchoma makieta w Lubelskiej Trasie Podziemnej. Niestety w 1991 roku owe relikwie skradziono.

W roku 2006 rozpoczęto kompleksowy remont kompleksu, co przyczyniło się obecnie do możliwości podziwiania pięknie odrestaurowanego klasztoru i bazyliki.

W soboty o godz. 10:00 można bezpłatnie zwiedzać bazylikę z przewodnikiem. Polecam szczególnie tę opcję, ponieważ w tutejszych obrazach, freskach czy sztukaterii kryje się ciekawa symbolika, o której dowiecie się właśnie w trakcie zwiedzania. Osoby odwiedzające to miejsce ze względów religijnych polecają skorzystanie z mszy świętej w niedzielę o godz. 10:30. Tego samego dnia, o godz. 13:00, odbywają się koncerty organowe.

Uliczki Starego Miasta

Niektórzy używają słowa „starówka” w odniesieniu do tej części miasta. Warto jednak wiedzieć, że oficjalna nazwa dzielnicy to Stare Miasto. Niegdyś nazywano je Wzgórzem Staromiejskim. Dwa lata temu usłyszałem od mojego znajomego, który po raz pierwszy przyjechał do Lublina: „Macie najfajniejszą starówkę ze wszystkich miast, w których byłem. Nie jest może jakaś gigantyczna, ale robi duże wrażenie”.

Teren Starego Miasta przechodzi proces transformacji. Jest to jednak zmiana robiona etapami, z głową. Renowacje budynków są wykonywane w taki sposób, aby zachować spójność wizualną z pozostałymi budynkami. Mamy tu więc przepiękne renesansowe kamienice, które kuszą doskonałymi restauracjami, niewielkie, choć klimatyczne apartamenty i hotele, kilka galerii sztuki, mogące się pochwalić długą historią, jak i ciekawe muzea.

Znajdziemy tu też pozostałości murów miejskich (reprezentacyjne bramy: Krakowska i Grodzka oraz Baszta Gotycka), dawny ratusz (Trybunał Koronny) stojący na środku rynku (będącego gospodarzem wielu wydarzeń kulturalnych), archikatedra i Wieża Trynitarska, a także bazylika oo. Dominikanów, czy Teatr Stary. Wewnątrz murów znajduje się plac Po Farze, a przed Bramą Krakowską – plac Łokietka. Poza granicami murów miejskich na terenie dzielnicy administracyjnej Stare Miasto znajduje się zamek z kaplicą zamkową.

Ulica Ku Farze. Jak wskazuje sama nazwa, prowadzi nas właśnie na ten plac. Jest to bodajże najwęższa uliczka w Polsce, szczególnie pięknie prezentuje się, podobnie jak całe Stare Miasto, po zmroku. Dzięki okolicznym latarniom, dodającym jej uroku, przyjemnie spaceruje się po niej i w jej okolicy.

Zaułek Hartwigów – znajdują się tu zbudowane w 1874 roku schody łączące ulice Kowalską i plac Rybny. W 2004 roku z inicjatywy Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” miejsce to zostało nazwane Zaułkiem Hartwigów w celu upamiętnienia jednej z najważniejszych lubelskich rodzin. Wybór ten nie był przypadkowy – miejsce było wielokrotnie fotografowane przez Edwarda Hartwiga. Nic dziwnego, że wzdłuż schodów prezentowane są reprodukcje starych fotografii.

Plac po Farze

Mam szczególny sentyment do tego miejsca. Kiedy byłem młodym chłopcem, w budynku przy ul. Grodzkiej 7, sąsiadującym z Placem po Farze, pracował mój ojciec. Był archeologiem w tutejszej Pracowni Konserwacji Zabytków. W tamtych czasach Stare Miasto było bardzo zaniedbane, choć już wtedy dało się wyczuć potencjał konserwatorski. Lubiłem, kiedy tata zabierał mnie do swojej pracowni. Poznajmy jednak historię tego miejsca.

Niegdyś górował tu nad okolicą kościół farny pw. św. Michała Archanioła, w którego budynku miała swoją siedzibę pierwsza lubelska parafia. Przez wiele lat na placu Po Farze w kilku miejscach widoczne były zarysy fundamentów. W 1991 roku plac otrzymał obecną nazwę. W 2002 dokonano jego zagospodarowania, wyeksponowano solidne fundamenty kościoła. Teraz każdy może przekonać się jakich rozmiarów był kościół św. Michała. Przyjrzyjcie się dokładnie stojącemu tu modelowi z brązu, ukazującemu wygląd fary odtworzony na podstawie źródeł.

Obecnie plac Po Farze jest miejscem częstych wydarzeń kulturalnych, ale też i zwykłych spotkań mieszkańców Lublina. To w tej okolicy znajduje się największe nagromadzenie znanych i cenionych restauracji. Z murka, znajdującego się na skraju placu widać stąd już całkiem dobrze Zamek Lubelski (obecnie Muzeum Narodowe w Lublinie).

„Lublin. Pamięć Miejsca” (część Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”)

Przed zwiedzeniem Pamięci Miejsca warto posłuchać audio przewodnika „Lublin Żydowski„.

U źródeł narodzin Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” leży działalność Teatru NN, który powstał w roku 1990.

W roku 1998 został utworzony Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”. Obecnie Ośrodek prowadzi swoją działalność w trzech miejscach:

• w Bramie Grodzkiej,
• w Trasie Podziemnej (Trybunał),
• w Domu Słów (ul. Żmigród).

Wszystkie te miejsca łączy to, że opowiadają o historii miasta w sposób niezwykle oryginalny i inspirujący. Od roku 2017 Ośrodek otworzył i stał się opiekunem „Szlaku Pamięci” lubelskich Żydów.

Tomasz Pietrasiewicz dyrektor Teatru NN prowadzącego Ośrodek „Brama Grodzka” wyjaśnia powody skupienia się w tym miejscu na historii poświęconej lubelskim Żydom:

„Kiedy w 1992 roku Teatr NN otrzymał tutaj siedzibę, nie byliśmy świadomi tego, że olbrzymia, pusta przestrzeń po jednej stronie Bramy ukrywa Pamięć po mieście żydowskim; nie zdawaliśmy sobie sprawy, że Brama prowadzi do nieistniejącego miasta- żydowskie Atlantydy. W miejscu, gdzie przez lata były domy, synagogi i ulice, jest teraz wielki parking, nowe drogi i trawniki. Duża część tego terenu została pokryta betonową skorupą. NIe da się zrozumieć historii Lublina bez tych pustych miejsc wokół Bramy”.

Wystawa „Lublin. Pamięć Miejsca”, poświęcona została wielokulturowemu, przedwojennemu Lublinowi. W sposób wyjątkowy skupia się na tematach związanych z realizowanymi w ośrodku programami: Historia Mówiona oraz Przestrzeń i ikonografia przedwojennego Lublina. Nic dziwnego, to właśnie Brama Grodzka była kiedyś przejściem z dzielnicy chrześcijańskiej do nieistniejącego już miasta żydowskiego. Wystawa została zbudowana jak wnętrze archiwum, dlatego ważnym elementem tworzącym jej charakter są metalowe regały z tysiącami segregatorów. Widzę na własne oczy, jak ogromną pracę wykonano w tym miejscu. Samo zebranie, często nagranie i wykonanie jego transkrypcji, skatalogowanie i połączenie ze sobą danych z wielu źródeł było i nadal jest związane z niezwykłym wysiłkiem oraz poświęceniem. Ogromne wrażenie robi możliwość przeczytania zawartych w segregatorach informacji o konkretnych domach i ulicach, czy w końcu, osobach.

Pierwsza część wystawy, opowiadająca o życiu Żydów w Lublinie (do 1939 roku), kończy się w miejscu, gdzie prezentowana jest makieta Lublina.

Druga część wystawy jest poświęcona pamięci o zagładzie społeczności żydowskiej w Lublinie. Jest to też opowieść o Sprawiedliwych – tych, którzy ratowali Żydów. Ma ona formę instalacji artystycznej.

Zwiedzanie wystawy:

Od poniedziałku do piątku

Wejścia o godzinie: 9:30, 11:00, 12:30, 14:00.

Ceny biletów

oprowadzanie w języku polskim:

• 5 zł – ulgowy
• 7 zł – normalny.

Zamek Lubelski/Muzeum Narodowe w Lublinie

Początki zamku związane są z powstaniem w XII wieku kasztelanii lubelskiej. Już wówczas został tu wzniesiony na wzgórzu gród umocniony drewniano-ziemnym wałem. Później wybudowano murowaną wieżę obronno-rezydencjonalną (donżon, stołp). Jest to cenny zabytek sztuki romańskiej zachowany do dzisiaj. To właśnie wieża utwierdziła lokalizację średniowiecznego założenia i dała początek murowanej zabudowie zamku.

W trakcie drugiej wojny światowej i w latach okupacji (1939-1944) funkcjonowało tu więzienie hitlerowskie, przez które przeszło 40 tys. osób, głównie członków ruchu oporu. Duża część więzionych zginęła w egzekucjach i obozach śmierci. 22 lipca 1944 roku, przed opuszczeniem Lublina, hitlerowcy dokonali masowego mordu 300 więźniów zamku.

Po wyzwoleniu spod okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1944 roku, zorganizowano na zamku polityczne więzienie karno-śledcze, podległe władzom sowieckim, a następnie Urzędowi Bezpieczeństwa Publicznego. W latach 1944-1954 więziono tu około 35 tys. Polaków, przeciwstawiających się komunistycznemu zniewoleniu.

Po likwidacji więzienia w 1954 roku (w 2019 roku przypada więc 75. rocznica likwidacji niemieckiego więzienia na zamku) i przeprowadzeniu prac remontowych zamek przeznaczono na cele kultury. Od 1957 roku jest siedzibą główną Muzeum Lubelskiego, założonego w 1906 roku. Zawiera cenne historycznie dzieła sztuki i eksponaty. Obecnie jest w trakcie generalnego remontu, który potrwa zapewne do połowy 2020 roku. Możemy jednak zwiedzać dwa niezwykłe miejsca: Kaplicę Trójcy Świętej oraz Donżon (wieżę).

Bilety wstępu:

Aktualne godziny zwiedzania oraz dni bezpłatnego zwiedzania znajdziesz na oficjalnej stornie Muzeum Narodowego w Lublinie.

Kaplica Trójcy Świętej

Lubelska Kaplica Trójcy Świętej była dumą i chlubą jagiellońskiego Lublina. Zachwyca i inspiruje również dziś. Gotycka, dwukondygnacyjna kaplica, będąca częścią gotyckiego zamku wzniesionego przez króla Kazimierza Wielkiego, powstała w drugiej połowie XIV wieku. Jako kaplica królewska służyła głównie potrzebom monarchów, którzy przebywali tu często, szczególnie w czasach dynastii Jagiellońskiej.

Jestem zaskoczony położeniem kaplicy. Po zakupie biletów wchodzimy zdecydowanie powyżej poziomu placu, na którym znajduje się Zamek. Pewnie wynika to z tego, że kościół zamkowy należy do typu dwukondygnacyjnych świątyń powszechnych w łacińskiej średniowiecznej Europie. Podział na kondygnacje uwarunkowany był funkcją kaplicy królewskiej.

„Kaplica Trójcy Świętej jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki średniowiecznej w Polsce i w Europie. Doskonałe zespolenie gotyckiej architektury z bizantyńsko-ruską polichromią wnętrza czyni z niej zabytek unikatowy w skali międzynarodowej.” – czytamy na stronie Muzeum Lubelskiego. A tak zwyczajnie, po ludzku, to miejsce robi duże wrażenie. Dzięki ogromnej pracy włożonej przez konserwatorów w odrestaurowanie znajdujących się tu fresków uderza ich piękno i zróżnicowanie kolorystyczne.

Na ścianach kaplicy zachowały się wyryte daty, a na obudowie schodów prowadzących na chór napis „unia facta est cum Ducatus Lytwanie” potwierdzający zawarcie unii.

Bilety:

• normalny 15 zł
• ulgowy 10 zł.

W każdym miesiącu Muzeum umożliwia zwiedzanie Kaplicy bezpłatnie w wybrane dni. Sprawdź aktualne terminy tutaj.

Godziny otwarcia:

10:00-19:30 (wejście o pełnych godzinach).

Baszta zamkowa (Donżon)

Jest w zasadzie wieżą zamkową. Powstała prawdopodobnie w XIII wieku, co czyni ją jedną z najstarszych budowli w Lublinie. Ma średnicę 15 metrów, co powoduje, że wewnętrzne przejścia są dosyć wąskie, tym bardziej że grubość muru, wewnątrz którego biegnie spiralna klatka schodowa, dochodzi do 3,4 m! To jedno z dwóch najlepszych punktów widokowych w całym Lublinie.

A jest co podziwiać. Z górnej platformy widokowej możemy zobaczyć nie tylko najbliższe okolice Zamku Lubelskiego, ale i całkiem spory fragment placu zamkowego, Wzgórza Czwartek czy Starego Miasta, a także zielone tarasy centrum handlowego Vivo!. Miejsce idealne dla fotografów. Ze względu na przeszłość więzienną budowli i na pamięć o więźniach, w dolnej kondygnacji utworzono mauzoleum poświęcone martyrologii więźniów Zamku Lubelskiego.

Godziny wstępu:

poniedziałek-niedziela 9:00- 20:00.

Bilety:

• normalny 9 zł
• ulgowy 7 zł.

Regionalne Muzeum Cebularza

Dla mieszkańca Lublina cebularz jest doskonale znaną przekąską. Wywodzący się z kuchni żydowskiej pszenny placek, pokryty pokrojoną cebulą wymieszaną z makiem. W 2007 roku cebularz został wpisany na listę produktów tradycyjnych, a od sierpnia 2014 jest chroniony prawem Unii Europejskiej, produktem regionalnym. To właśnie dlatego w innych regionach Polski sprzedawany jest pod nazwą cebulak, cebularzak itp.

„Były dobre chleby, bułeczki. Jaki był – cebularz!!! Żydowskie piekarnie były bardzo dobre. Jaki był placek żydowski! Były cebularze – jaki to był smak!!! Te bułki jakie były. Jeszcze tu był Zięba na Kalinie, tam z tyłu, za cmentarzem. Jaki on miał chleb, jakie bułki miał… Ale on nie oszukiwał. Dodał masło, dodał mleko. Do ciasta dodał wszystko”.

Muzeum Cebularza to przede wszystkim fajna forma spędzenia czasu dla rodzin z dziećmi. Podczas interaktywnego pokazu z udziałem legendarnej Esterki oraz piekarza Franka przedstawiona jest geneza tego popularnego wypieku, który od setek lat znany jest ludności z terenu Lubelszczyzny oraz ich gości. Podczas wizyty dowiecie się czegoś z historii Lublina, poznacie legendę i przepis na cebularze oraz odkryjecie właściwości jego składników.

W czasie pokazu na chwilę można stać się piekarzem, przyczyniając się do powstania aromatycznych cebularzy. Spędzony tu czas zabawy kończy się degustacją.

Bilety:

• 0 zł – dzieci do 3 lat
• 12 zł/osobę – bilet rodziny (dla rodzin czteroosobowych i więcej)
• 14 zł/osobę – bilet ulgowy (dla uczniów, studentów do 26 roku życia, emerytów)
• 16 zł/osobę – bilet normalny

Godziny pokazów:

Osoby indywidualne
poniedziałek-piątek: 12:30*, 14:30, 16:00
sobota : 12:30, 14:30, 16:00
niedziela: zamknięte

W okresie wakacyjnym nie jest wymagana rezerwacja dla osób indywidualnych.

* w każdy wtorek od 23 czerwca do 27 sierpnia o godzinie 12.30 realizowany jest pokaz w ramach Lata w mieście 2019 – wymagana rezerwacja miejsc

Jesziwa Chachmej Lublin/Lubelska Szkoła Mędrców

Założona w Lublinie przez rabina Majera Jehudę Szapirę w 1930 roku była największą uczelnią talmudyczną na świecie. Jej budowę rozpoczęto w 1924 roku przy ulicy Lubartowskiej 57 (obecnie Lubartowska 85). Jesziwa miała imponującą bibliotekę, gromadzącą ponad czterdzieści tysięcy tomów. Wraz z budynkiem Jesziwas Chachmej Lublin w 1930 roku zbudowano mykwę, która była uważana za jedną z najbardziej koszernych mykw na świecie.

W jednym ze skrzydeł budynku znajduje się Synagoga, która służy lubelskiej społeczności żydowskiej oraz licznie odwiedzającym to miasto chasydom i wspomnianym powyżej grupom żydowskich turystów, oraz Muzeum Historii Jesziwy Mędrców Lublina, ekspozycja prezentująca historię jesziwy „Mędrców Lublina” w Lublinie. W podziemiach budynku ma powstać pierwsze w Europie Muzeum Chasydyzmu.

W celu zwiedzania Jesziwas Chachmej Lublin należy skontaktować się z Hotelem Ilan.

Ogród Saski

Jeszcze kilka lat temu pewnie nie przyszłoby mi do głowy, aby wspominać o tym miejscu. Przeznaczono jednak w ostatnich latach sporo środków finansowych, aby doprowadzić ogród do stanu, w którym spędzanie w nim czasu należy do przyjemności. Pamiętam lata swojego dzieciństwa, kiedy razem z Zespołem Pieśni i Tańca im. Wandy Kaniorowej tańczyliśmy w znajdującej się tutaj muszli koncertowej. Po remoncie jet to przyejemne miejsce do odpoczynku w cieniu drzew. Zieleń tego miejsca przypomina mi tą, którą zapamiętałem z opisywanego przeze mnie już wcześniej cudownego Roztocza.

Centrum Spotkania Kultur

Jest to jedno z najbardziej reprezentacyjnych miejsc na mapie Lublina. Budowa siedziby CSK trwała bardzo długo, a rozpoczęła się jeszcze w 1974 roku! Każdy mieszkaniec Lublina pamięta odstraszający szkielet „Teatru w Budowie”, który stał tu od lat. W 2012 roku przystąpiono do rozbiórki części nieużytkowej gmachu, aby w końcu rozpocząć budowę Centrum Spotkania Kultur.

Obecnie, ogromny budynek CSK, którego surowe rysy zaznaczone są wyraźnie w zastosowanym materiale w jego budowie: szkło, stal i beton, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w mieście.

Koniecznie wejdźcie do środka. Wjedźcie windą na 4 i 5 poziom, gdzie znajdują się dwa tarasy widokowe, bujnie otoczone, genialnie komponującą się z nimi, zieloną przestrzenią.

Są oryginalnie połączone ze znajdującą się na dachu łąką, pełną traw, krzewów i drzew. Tuż za rogiem znajduje się również pasieka – projekt udowadniający, że pszczoły doskonale funkcjonują również w przestrzeni miejskiej.

Cała fasada budynku jest również wykorzystywana po zmroku jako ogromna instalacja świetlna. W trakcie różnych wydarzeń i świąt staje się przyciągającym oko, nowoczesnym medium. Te iluminacje robią wrażenie, szczególnie widziane z daleka.

W Centrum Spotkania Kultur, oprócz ciekawych wydarzeń kulturalnych, wystaw i wernisaży jest też na co dzień gospodarzem dla dwóch ciekawych miejsc na mapie gastronomicznej Lublina. To Browar Zakładowy Wielokran i restauracja Panie Przodem.

Muzeum na Majdanku – Niemiecki Nazistowski Obóz Koncentracyjny i Zagłady

Przed zwiedzeniem Muzeum warto posłuchać audioprzewodnika Lublin Żydowski.

Ten sztuczny zbiornik wodny obejmuje powierzchnię 278 ha. Średnia głębokość zalewu wynosi 2,3 m. Zaprojektowany w latach pięćdziesiątych, budowany w latach sześćdziesiątych i oddany do użytku w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, jest jednym z najbardziej ulubionych punktów rekreacyjno-wypoczynkowych w Lublinie. Co ciekawe, jednym z powodów założenia tego sztucznego zbiornika wodnego była ochrona miasta przed powodzią.

Miejsce to jest bardzo chętnie wybierane nie tylko przez wędkarzy, ale przede wszystkim rodziny z dziećmi, które tłumnie przyjeżdżają tu w okresie letnim. Popularną opcją dojazdu jest wygodna ścieżka rowerowa. Nad zalewem znajduje się też stacja roweru miejskiego. Możecie sobie tylko wyobrazić, jak jest oblegana w wakacje, szczególnie w weekendy. Zalew Zemborzycki ma bardzo dobrze przygotowaną infrastrukturę turystyczną.

Największą popularnością cieszy się tu Słoneczny Wrotków, kompleks rekreacyjno- basenowy (od 2019 roku z podgrzewaną wodą), gdzie spotkamy głównie rodziny z dziećmi. Tereny dookoła Zalewu Zemborzyckiego to oprócz zbiornika wodnego, piękne lasy poprzecinane ścieżkami pieszo-rowerowymi. Warto wybrać się na wycieczkę rowerową dookoła zalewu. Zapach tych lasów podobny jest do tego, który znam z moich ulubionych Lasów Janowskich. Przyroda w najczystszym wydaniu.

Cały obszar zalewu otoczony jest ścieżką rowerową. Można również część trasy przejechać, przyległym do zalewu, lasem. Bezpośrednio przy Słonecznym Wrotkowie, znajduje się najdłuższy w Polsce wyciąg nart wodnych. Tuż obok – miejsce idealne na piknik. Znajdziecie tu również wypożyczalnie sprzętu sportowego i pływającego. Polecam Wam również tutejszy park linowy, z trzema poziomami trudności. Ja uwielbiam takie atrakcje.

Jeśli zdecydujecie się na przejażdżkę rowerem dookoła zalewu, polecam klimatyczną restaurację, tuż nad wodą, Portofino (ul. Krężnicka 94).

Spływ kajakowy

Dla fanów aktywności sportowych bardzo polecam spływ kajakowy po Bystrzycy. Trasa kończy się właśnie nad Zalewem Zemborzyckim. Trasę spływu można rozpocząć, w zależności od czasu, którym dysponujemy w Prawiednikach (2-3 godzin spływu), Osmolicach (4-5 godzin spływu) lub Piotrowicach (6 godzin spływu). Cena zależy od trasy i wynosi od 25 do 50 zł/osobę.

Więcej informacji o spływach możecie znaleźć tutaj.

Muzeum Wsi Lubelskiej/Skansen

Genialne miejsce. Bardzo je polecam każdemu, kto lubi cofnąć się nieco w czasie i zobaczyć jak kiedyś wyglądało życie w dawnych czasach.

Muzeum Wsi Lubelskiej, często nazywane potocznie skansenem, w ciągu ostatnich lat zmieniło się nie do poznania. Warto od razu wyjaśnić, że jest jednym z największych tego typu obiektów w Polsce. Zwiększono nie tylko zasoby ekspozycyjne, ale odtworzono również, dzięki dużym inwestycjom, tzw. Miasteczko Muzealne.

Ekspozycja Muzeum podzielona została na sektory odzwierciedlające zróżnicowanie krajobrazowe i etnograficzne Lubelszczyzny: Wyżyna Lubelska, Roztocze, Powiśle, Podlasie, Nadbuże oraz sektory dworski i miasteczkowy.

Najnowszą częścią Muzeum jest tzw. Miasteczko Prowincjonalne. Projekt z założenia nie jest kopią żadnej konkretnej miejscowości; jest to model zawierający wszystkie charakterystyczne cechy prowincjonalnych miasteczek z obszaru Lubelszczyzny. Uwzględnione zostały elementy występujące w różnych częściach regionu, takie jak np. kopia przepięknego ratusza z Głuska, dzwonnica z Motycza czy dom z Wąwolnicy. Postawiono 11 obiektów, wraz z elementami małej architektury, zagospodarowując poszczególne posesje.

Jeśli zgłodniejemy, dobrym pomysłem jest zrobienie sobie przerwy na coś smacznego w tutejszej karczmie. Miałem już nie raz okazję próbować tutejszego żurku. Niebo w gębie.

Koniecznie musimy dotrzeć do greckokatolickiego zespołu sakralnego z cerkwią z Tarnoszyna. Przepiękny budynek. Już sam zapach, który wita nas od wejścia, zapach starego, wiekowego drewna użytego do budowy tego miejsca, świadczy o niezwykłej historii, którą sobą reprezentuje.

Noc Świętojańska  i inne wydarzenia w Muzeum Wsi Lubelskiej

To, co dla mnie jest w całym Muzeum Wsi Lubelskiej niezwykłe to fakt, że stało się ono przede wszystkim miejscem spotkań ludzi z historią. Muzeum Wsi Lubelskiej organizuje ciekawe wydarzenia na swoim terenie. Są to wystawy, warsztaty, odpusty kiermasze, dożynki, itp. Bardzo cieszy np. tak liczna obecność gości w trakcie, mającego już długą historię, święta Nocy Św. Jana. Jest to dla mnie wydarzenie, w którym chętnie uczestniczę co rok.

To właśnie tego dnia, można brać udział w inscenizacji o charakterze parateatralnym, pokazującej język, zwyczaje czy po prostu życie w dawnych czasach na tych ziemiach. Wspólne wicie wianków i puszczanie ich na wodę, wsłuchiwanie się w opowieści o ziołolecznictwie, przesądach i wierze przodków pozwala docenić niezwykle bogatą historię i kulturę naszego regionu. Ciekawa jest obserwacja tego, jak niegdyś ludzie o odmiennym statusie społecznym i poziomie zamożności, potrafili ze sobą współdziałać, także mimo różnic w pochodzeniu czy wyznawanej religii. Mam takie przekonanie, że moglibyśmy się wiele od nich nauczyć.

Godziny otwarcia i harmonogram wydarzeń w Muzeum Wsi Lubelskiej znajdziesz tutaj.

CENY BILETÓW

• 20 zł – bilet normalny
•   10 zł – bilet ulgowy (dla dzieci do lat 7 wstęp wolny)
• 30 zł – bilet rodzinny*  (*za okazaniem: „Karty Dużej Rodziny”, „Regionalnej Karty Dużej Rodziny”, karty „Rodzina 3+”)

DOJAZD

• autobusami komunikacji miejskiej nr 18, 20, 30, 37.

Ogród Botaniczny

Lublin należy do jednego z najbardziej zielonych miast tej wielkości w Polsce. Sporo tu parków, skwerów, ogrodów. W samym centrum zauważycie dbałość o zagospodarowanie terenu poprzeplatane terenami zielonymi. Dla prawdziwych fanów zadbanych ogrodów, ale też i osób, które chcą przyjemnie odpocząć na łonie natury, Ogród Botaniczny UMCS jest miejscem idealnym. Przy okazji jest też często wybierany jako idealna sceneria dla różnego rodzaju sesji fotograficznych, głównie ślubnych.

Nie ma tu oczywiście całego tego zgiełku charakterystycznego dla dużych atrakcji turystycznych w centrum. Sam park, założony jeszcze w 1965 roku, jest położony w dzielnicy Sławin na powierzchni ponad 21 ha. Zgromadzono tu blisko 6700 taksonomii.

Dla mnie jednak jest kilka mniejszych lokalizacji, które lubię najbardziej. To między innymi niewielka sztuczna rzeczka spływająca wzdłuż niewysokiej górki, blisko kawiarenki. Druga miejscówka to okolice dwóch niewielkich stawów podzielonych groblą. Trzecia to szklarnie. Tuż przy wejściu do ogrodu znajduje się przestrzeń, na której można przyjemnie poleżeć sobie się na trawie.

Bilety wstępu:

• normalny 10 zł
• ulgowy 7 zł.

Więcej aktualnych informacji znajdziesz tutaj.

Dojazd: Autobusy linii: 2, 7, 37, 47.

Wejście i kasa

Wejście i kasa ogrodu botanicznego dostępne dla zwiedzających znajdują się od ul. Willowej (między nr. 58-60).

Plac Litewski/Pokaz fontann

Teren Placu Litewskiego jest przyjemnym miejscem na odpoczynek w trakcie zwiedzania miasta. Kilka lat temu obszar ten zmienił zupełnie swój charakter. Przylegającą do budynku Poczty Głównej ulicę, wyłączono z ruchu kołowego, zamieniając ją w całości na przestronny deptak. Oprócz Poczty Głównej reprezentacyjną siedzibę ma tu również Kościół pw. św. Piotra i Pawła. Na niewielkim wzniesieniu placu znajduje się Pomnik Unii Lubelskiej, której w tym roku obchodzimy 450 rocznicę. Oprócz niego znajdują się tu pomniki: 3 Maja, Nieznanego Żołnierza i Marszałka Józefa Piłsudskiego. Niestety, charakterystyczny dla Placu Litewskiego, słynny ”baobab”, nie dotrwał do naszych czasów. Było to popularne miejsce spotkań wielu mieszkańców Lublina.

Jednym z głównych punktów placu są z pewnością tutejsze fontanny. Od kiedy kilka lat temu pojawiły się w obecnej wersji, lublinianie bardzo polubili to miejsce. Przychodzą tu głównie rodziny z dziećmi. Na okolicznych ławkach widać również sporo studentów i starszych osób, którzy chowają się w cieniu tutejszych drzew.

Osobiście lubię tu również tę część placu, gdzie znajdują się nietypowe betonowe, falujące siedziska. Zawsze znajdę tu dla siebie miejsce, żeby chwilę odsapnąć.

Fontanna multimedialna

Tutejsze fontanny koniecznie trzeba zobaczyć nie tylko za dnia, ale również w trakcie wieczornych pokazów multimedialnych. Ich harmonogram sprawdzicie tutaj. To w zasadzie  inscenizacje typu woda-światło-dźwięk, z których jeden powstał z okazji jubileuszu 450-lecia zawarcia Unii Lubelskiej. Spektakl nosi tytuł „Unia Narodów”. Polecam Wam również „Anioły Lubelskie”, nawiązujące do fresków znajdujących się w Kaplicy Trójcy Świętej na Zamku Lubelskim. Za to „Sen o mieście” to opowieść o kluczowych epizodach z historii Lublina. Dla tych, którzy wolą pokazy bardziej na wesoło spodoba się „Historia Placu Litewskiego”, z uśmiechem i przekorą przedstawiają 5 scen i wydarzeń, które zdaniem autorów odmieniły oblicze centrum Lublina.

Warto wiedzieć, że każdy z pokazów składa się z dwóch projekcji oddzielonych 10-minutową przerwą.

Pojedynczy pokaz trwa od 12 do 20 minut, tak więc warto zarezerwować sobie niecałą godzinę na obejrzenie dwóch.

Harmonogram pokazów specjalnych fontann multimedialnych.

Wydarzenia kulturalne w Lublinie

Noc kultury

Kiedy? Nocy Kultury odbywa się zazwyczaj w pierwszy weekend czerwca.

Gdzie? Noc Kultury to wydarzenie odbywające się w przestrzeni Starego Miasta oraz Śródmieścia. Niektóre wydarzenia odbywają się także w siedzibach partnerów Nocy Kultury, niezależnie od tego gdzie są zlokalizowane.

Bez wątpienia dla wielu jest to jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w całym roku. Niektórzy mogą mylić je z Nocą Muzeów, ale to dwa różne wydarzenia.. Jak wyjaśniają sami organizatorzy „Noc Kultury to festiwal miejski, który trwa tylko przez jedną noc. Podczas tej jednej nocy patrzymy na świat oczami artystów i mieszkańców, którzy wchodzą w dialog z przestrzenią miejską Lublina i zmieniają jej wizerunek, tworząc instalacje i obiekty artystyczne w miejscach, których nie podejrzewalibyśmy o taki potencjał. Sztuka ożywa miejsca nieznane i zapomniane, a te, które znamy, ukazuje w zupełnie innym, nietypowym świetle. Festiwal inspiruje do odkrywania uroków Lublina zarówno stałych bywalców, jak i przyjezdnych. Noc Kultury tworzą chwile magiczne! To festiwal, który nieustannie zaskakuje i dzieją się wtedy rzeczy niezwykłe”.

W trakcie Nocy Kultury Stare Miasto i jego okolica tętni życiem. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji wziąć udziału w tym wydarzeniu, koniecznie zróbcie to przy kolejnej okazji. Warto zarezerwować nocleg w Lublinie na długo przed Nocą Kultury, ponieważ bardzo szybko w tym terminie miejsca noclegowe się wyprzedają. O ile to możliwe, zachęcam, aby dotrzeć tu piechotą lub komunikacją miejską ze względu na trudności ze znalezieniem wolnych miejsc parkingowych. W trakcie Nocy Kultury zawsze uruchamiane są dodatkowe połączenia autobusowe.

Wschód Kultury –Inne Brzmienia

Kiedy? Koniec czerwca.

Gdzie?: Festiwal odbywa się w wielu punktach zlokalizowanych głównie na terenie Starego Miasta i na błoniach pod zamkiem.

Pełna nazwa wydarzenia to „Wschód Kultury – Inne Brzmienia”. Umożliwia ono bliskie spotkanie z najciekawszymi zjawiskami muzycznymi na pograniczu różnych gatunków, tradycji i wpływów kulturowych. Oferuje muzykę ambitną, nietuzinkową, poszukującą nowych rozwiązań. To jedno z najbardziej inspirujących i odkrywczych wydarzeń muzycznych w Polsce, które pozwala usłyszeć, w sercu Lublina, światowe gwiazdy i muzyczne odkrycia.

Bardzo ważna jest też – zawarta w nazwie festiwalu – idea „wschodu kultury”, która sprowadza do Lublina najciekawszych artystów m.in. z takich krajów, jak: Ukraina, Białoruś, Gruzja czy Armenia. W moim odczuciu Festiwal Inne Brzmienia jest zdecydowanie najbardziej skoncentrowany na sferze muzycznej spośród wszystkich innych wydarzeń kulturalnych tej rangi w województwie lubelskim.

Carnaval Sztukmistrzów

Kiedy? Ostatni weekend lipca.

Gdzie? Wiele lokalizacji, głównie na terenie Starego Miasta, Błonia, Plac Litewski i jego okolice.

Wstęp: bezpłatny, nieliczne występy są biletowane i płatne. Szczegóły w programie.

To obok Nocy Kultury, jeden z faworytów w kategorii najciekawsze wydarzenie kulturalne Lublina. Mam na myśli oczywiście te, które są organizowane na dużą skalę. A jeśli o skali mowa, to warto nadmienić, że ostatnia edycja Carnavalu Sztukmistrzów, jubileuszowa – 10. przyciągnęła około 200 tys. gości.

Naturalnie pewną ich część stanowili sami mieszkańcy mojego miasta, ale mnóstwo gości przyjechało wówczas do Lublina specjalnie na to wydarzenie. I nic dziwnego, program był doskonały. Codziennie od czwartku do niedzieli, od godziny 10.00, w ramach Urban Highline Festival – na największej tego typu imprezie na świecie taśmy zawieszone między budynkami Starego Miasta oraz przy Centrum Spotkania Kultur, zajmowanych było w sumie przez kilkudziesięciu chodzących po nich highlinerów.

Urban Highline Festival jest zresztą integralną częścią Carnavalu i podczas buskerskich występów na ziemi zachwyca widza nad naszymi głowami, dzięki czemu przestrzeń carnavalowych występów jest wypełniona w całości. W trakcie ostatniej edycji festiwalu miałem okazję obejrzeć pokazy większości występujących na nim artystów. Wszystkich możecie nieco poznać na oficjalnej stronie wydarzenia.

Moimi ulubionymi twórcami okazali się:

• Ale Risorio “La Kermesse” – ErnestoR, miłośnik gier, jarmarków i cza-czy. Na jego występie popłakałem się ze śmiechu. Nigdy bym nie przypuszczał, że klaunada będzie dla mnie tak wciągająca.

• Mona Circo “On Wheels”  jej połączenie umiejętności a zarazem pewnej niezdarności oraz towarzyszący Monie monocykl oraz bicz tworzą genialny pokaz. Kolejny raz potężna dawka śmiechu.

Jarmark Jagielloński

Kiedy? połowa sierpnia.

Gdzie? Stare Miasto i Błonia w Lublinie.

Jarmarki lubelskie organizowane w XV i XVI wieku były słynne w Rzeczpospolitej i Europie jako jedne z najbardziej znanych międzynarodowych handlowych wydarzeń. Przybywali tu nie tylko kupcy ze wszystkich stron kraju, ale także z najodleglejszych stron Europy i świata. Lublin był głównym ośrodkiem handlu m.in.: węgierskim winem oraz zbożem i wołami z terenów Ukrainy oraz Wołynia.

Jarmark Jagielloński to festiwal bazujący na kulturze tradycyjnej. Ostatnie wydarzenie (w 2019 roku) było połączeniem tradycji historycznych jarmarków ze współczesną wymianą kulturalną i gospodarczą. Tematem przewodnim było pszczelarstwo. Wówczas pojawiła się też okazja, aby nauczyć się wyplatania lalki motanki, rzeźbić drewniane ptaszki czy wykonywać litewskie pieśni sutartinės. Zainteresowanie warsztatami było ogromne.

Jarmark przyjął jako swoją główną formę kilkudniowe prezentacje wyrobów rękodzielniczych i rzemieślniczych oraz wydarzenia kulturalne i artystyczne. W części handlowo-wystawienniczej Jarmarku co roku bierze udział blisko 300 wystawców, m.in. z Polski, Ukrainy, Białorusi, Litwy, Węgier i Słowacji. Jarmark to wydarzenie nie tylko kupieckie, ale też płaszczyzna spotkania kultur.

O wyjątkowości Jarmarku Jagiellońskiego nie stanowią wyłącznie kolorowe stragany wypełnione tradycyjnymi wyrobami rzemieślniczymi i rękodziełem, ale przede wszystkim fascynujący ludzie, koncerty muzyki ludowej, spektakle teatralne, pokazy filmowe czy działania parateatralne.

Kino Perła

Bardzo fajnym miejscem na lubelskiej mapie atrakcji jest z pewnością kino plenerowe znajdujące się na dziedzińcu Browaru Perła. W trakcie wakacji, tuż przed zachodem słońca możecie tu zasiąść np. z browarem w ręku i spędzić przyjemnie czas z przyjaciółmi.

Tuż obok znajduje się pijalnia piw Perłowa, której wnętrze bardzo przypadło mi do gustu. A jakby tego było mało, idąc z dziedzińca browaru w stronę klubu Radość, mijamy klimatyczną uliczkę z piękną instalacją artystyczną. Przyjemnie tu, prawda?

Na koniec przedstawiam Wam coś specjalnego. Trochę z przymrużeniem  oka 😉  Na Lubelszczyźnie mamy takie nasze słowa, które dla nas są zupełnie jasne i zrozumiałe, ale dla osób spoza naszego regionu mogłyby wydawać się nieco dziwnie brzmiące. Dlatego korzystajcie proszę z poniższego słownika. Może i Wam się przyda, jeśli będziecie chcieli zaskoczyć mieszkańca Lublina znajomością poniższych słów. 🙂

Słownik języka lubelskiego 🙂 :

• brejdak, brejdaczka – brat, siostra
• siostra cioteczna, stryjeczna, wójeczna – córka rodzeństwa rodzica
• gelo, kylo – Grzegorz, Krzysztof
• szponcić – kręcić, mieszać, oszukiwać
• ciapy – miałem ochot napisać, że ciapy to ciapy, bo dla mnie to takie oczywiste jako rodowitego Lubelaka 😉 Ale to niewiele by wyjaśniało 🙂 Ciapy to kapcie
• pryta – tanie wino
• sara – pieniądze
• dać kajtnąć się – pozwolić komuś przejechać się, np. na rowerze.

Cieszę się, że mogłem pokazać Wam tyle ciekawych miejsc w moim Lublinie. Najbardziej ucieszy mnie Wasza wizyta w naszym regionie. Dajcie znać, jeśli uważacie, że warto dodać do powyższej listy najważniejszych miejsc w Lublinie inne, o których nie wspomniałem. Będę też wdzięczny, jeśli podzielicie się swoimi wrażeniami z odwiedzin Lublina. Życzę Wam spędzenia u nas pięknego czasu. Koniecznie nas odwiedzajcie 🙂

Na koniec zobaczcie jeszcze, dlaczego warto odwiedzić nie tylko Lublin, ale również całe Lubelskie.

Artykuł został profesjonalnie poddany korekcie przez niezwykle sumienną i pracowitą korektorkę, Martę Pałasz, której usługi serdecznie polecam. Możecie kontaktować się z Martą mailowo, poprzez ten adres.