Mam ostatnio tak, że nie tworzę relacji z podroży od razu po powrocie. Daję sobie jeszcze czas na pozytywne przetrawienie wspomnień i dopiero wtedy przelewam je na bloga. Wyjazd do Rumuni wyniknął chyba pierwszy raz nie z mojej inicjatywy. Zanim wyjechałem, nie raz zadawałem sobie pytanie: Co zobaczyć w Rumunii? Stało się więc. Zostałem zaproszony do wspólnej podróży ze znajomymi. Podzieliliśmy się zadaniami, opracowaliśmy plan działania. Pierwotnie mieliśmy jechać w marcu dosłownie na 4 dni. Zaproponowałem zmianę na długi weekend majowy w sumie 6 dni. Było to strzał w 10! Jeśli jeszcze nie mieliście okazji zwiedzać Rumunii, mam nadzieję, że ta relacja stanie się dla Was inspiracją do podróży 🙂 Oby Was nie znudziła, jak rozleniwione psy w Tokaju 🙂

• Termin wyjazdu do Rumunii: 27.04-03.05.2017r
• Ilość osób: 3
• Transport: własny samochód na gaz

Koszty w Rumunii

• Koszty paliwa: 215 zł os- przy 3 osobach
• Wejścia do muzeów i na zamki: ok. 150 zł/os
• Winiety: ok. 25 zł/os

Noclegi w Rumunii i na Węgrzech

Tokaj Angela Vendeghaz 52 zł/os – pokój 3 os.

Syhot Marmorski 35 zł/os – pokój 3 os. – nie linkuję, bo nie polecam tego miejsca

Sighișoara – Pansion Bella Vista61 zł/os – pokój 3 os. – zjawiskowa panorama z hotelu!

Braszów – Kira Apartment 50 zł/os – pokój 3 os.

Sybin – Pensiunea Atia 41 zł/os – pokój 3 os. – nie wybierajcie pokoju w suterenie- tego na pewno nie polecam !

Ordea – Casa Paveios 35 zł/os – pokój 3 os.

Suma kosztów: ok. 650 zł/os (bez wyżywienia)

Korzystając z okazji, niezależnie od miejsca noclegu, które wybierzecie, zachęcam Was do skorzystania z poniższej zniżki na pierwszą rezerwację. Możecie obniżyć jej koszt nawet o 100 zł. Przy tej okazji ja otrzymam 50 zł od Airbnb. Oprócz kasy dla Ciebie, będzie to świetny sposób na docenienie mojego wkładu w przygotowanie tej praktycznej relacji z podróży.  Jeśli to jest dla Ciebie ok, kliknij na poniższy baner i poznaj szczegóły:

Możecie też wyszukać najbardziej odpowiadający Wam nocleg przez Booking.com

Mało brakowało a nie wyjechałbym do Rumuni. Na tydzień przed zaplanowanym terminem wyjazdu zgubiłem dowód osobisty (czas oczekiwania na nowy dokument to więcej niż tydzień), a mój paszport kończył swoja ważność za 4 miesiące (wjazd do Rumuni wymaga 6 m-cy ważności). Złożyłem więc wniosek o  nowy paszport i prośbę o przyspieszenie wyrobienia nowego dokumentu. Musiałem na prawdę dobrze uzasadnić potrzebę otrzymania go wcześniej. Po wielu problemach, okazało się jednak, że paszport będzie gotowy w dniu wyjazdu. Wielka ulga!

Wyjechaliśmy z poślizgiem czasowym z Lublina ok 15:00 i po dłuższej podroży dotarliśmy późno, bo ok 23:30 do apartamentu na Węgrzech, w Tokaju. Trasa minęła nam przyjemnie bo to w sumie zaledwie ok. 500 km. Okazało się, że zarezerwowaliśmy bardzo przyjemne miejsce na nocleg praktycznie w centrum miejscowości, stosunkowo tanie, czyste i wygodne. Angela, gospodarz domu, okazała się świetnym hostem. Jeśli zależy Wam na zachowaniu dobrego stosunku jakości do ceny, polecam Wam właśnie TO przyjemne miejsce.

Następnego dnia , zaskoczeni pustkami w centrum miasta, poszwendaliśmy się po nim, kupując odpowiednie zapasy sławnego wina do domu.

Nie miałem okazji jeszcze go wypróbować 😉 Samo miasteczko nie zrobiło na nas jakiegoś piorunującego wrażenia. Sporo winiarni, cisza, spokój i żadnych turystów. Duże zaskoczenie. Nie mieliśmy też zbyt dużo czasu na zwiedzanie- raptem 1,5 godziny.

Na granicy nie było dużej kolejki, sprawdzenie paszportów lub dowodów osobistych to już dosłownie chwila, nie wysiadaliśmy nawet z samochodu. Już w drodze powrotnej do Polski na tej granicy proszono nas tylko o otworzenie bagażnika- ale to chyba w zasadzie formalność.

Już od początku naszej przygody z Rumunią pozytywnym zaskoczeniem były… drogi. Obawiałem się, że będzie słabo pod tym względem, a okazało się, że ich jakość jest na prawdę dobra. Nie mieliśmy okazji przetestować części wschodniej kraju, tam z tego co wiem trochę gorzej pod tym względem.

Co więc udało nam się zwiedzić w Rumunii?

Pierwszym naszym przystankiem w północnej części kraju była niezwykła wioska. Nie wiedzieliśmy o niej wcześniej nic. I tu nagle w górzystej części drogi prowadzącej nas do celu- wesołego cmentarza w Sapancie, mijamy najbogatszą wioskę w całym kraju. Certeze. To miejsce zawstydziłoby niejedno miasto. Ogromne budynki, niektóre z nich to prawdziwe pałace. Nigdy bym nie uwierzył, że na oddalonej od dużych miast, górskiej wsi zobaczę coś podobnego. Sami oceńcie.

Po drodze, w niewielkich, przydrożnych zatoczkach zatrzymujemy się co raz aby zrobić zdjęcia tym pięknym okolicom. Docieramy też do pięknego Monasteru – Mănăstirea Huta, który łatwo ominąć, jadąc do Sapanty. Przy drodze wita nas tylko ogromna, drewniana brama wjazdowa i miejsce parkingowe.

Nie ma tu w trakcie naszej wizyty żadnego turysty, co pozwala nam na podziwiania tego miejsca bez żadnych przeszkód.

Niedługo przed zachodem słońca docieramy w końcu do wspomnianej wcześniej Sapanty, którą niektórzy określają jako przereklamowaną. Na nas zrobiła jednak duże wrażenie. Mało powiedzieć, że na tutejszym cmentarzu upamiętnia się zmarłych w nietypowy sposób. Na krzyżach znajdują się malowane ręcznie rysunki pokazujące w jaki sposób pochowana tu osoba zmarła (np. wypadek samochodowy lub przy pracach gospodarskich) lub to z czego była znana.

Jest tu wyjątkowo kolorowo. Nic dziwnego, że miejsce to nazywane jest Wesołym Cmentarzem.  Nad tym terenem góruje ogromna bryła kościoła, którego kolorowe dachówki mienią się w promieniach zachodzącego słońca. Uważam, że warto zobaczyć to miejsce i samemu wyrobić sobie o nim zdanie.

Trasę kończymy w znajdującym się kilkanaście kilometrów od Sapanty, Syhocie Marmoroskim. Nocujemy w przydrożnym pensjonacie, jako jedyni goście. Pusto w nim i głucho i jednogłośnie nie polecamy Wam tego miejsca, więc nawet go nie podlinkuję. Nie planowaliśmy zwiedzać samego Syhotu, dlatego kierujemy się teraz do Bârsany, znanej w całym Marmaroszu (jeden z regionów Rumuni) z pięknych drewnianych cerkwi. Planując ten wyjazd i oglądając zdjęcia tego miejsca, byłem pewien, że będziemy chcieli go zobaczyć, ale rzeczywistość jeszcze bardziej pozytywnie nas zaskoczyła.

Górzysty Marmarosz przez całą swoją historię był regionem trudno dostępnym, odizolowanym od reszty świata i pełniącym rolę peryferyjną. Z tego też powodu do regionów wiejskich tej krainy architektura murowana docierała bardzo rzadko. Być może z tego powodu budowniczowie drewnianych cerkwi i innych budowli (region słynie m.in. także z pięknie rzeźbionych bram) osiągnęli w swoim fachu poziom mistrzowski, pozostawiając po sobie arcydzieła ciesielstwa.

Bârsana to tak na prawdę cały zespół klasztorny. Znajdziemy tu między innymi budynek cerkwi, który do pewnego czasu był nawet najwyższym budynkiem drewnianym w Europie! Nieco wyższym okazuje się być jednak znajdujący się w Sapancie na Wesołym Cmentarzu. Obok cerkwi znajduje się wiele innych budynków, m.in. klasztor żeński.

Z informacji praktycznych- na miejscu możemy skorzystać z bezpłatnego parkingu i polecam spróbowania, sprzedawanych tutaj, smażonych na bieżąco placuszków z różnymi nadzieniami – 3 Leje/szt – są bardzo smaczne.

Placuszki na długo jednak nie wystarczyły, dlatego jadąc w kierunku południowym odbijamy na chwilę do miejscowości Bystrzyca, w której zjedliśmy jeden z najsmaczniejszych obiadów w trakcie całego naszego wyjazdu. Polecam Wam serdecznie Tavernę Dogarilor. Takich zup i past z bakłażana nie jadłem nigdzie indziej. No może z wyjątkiem jeszcze jednego miejsca, o którym nieco później 🙂

Mamy przed sobą jeszcze kawał drogi do Sighișoary.

Każdego dnia postanawiamy sobie, że dojedziemy do celu o rozsądnej godzinie i chyba pierwszy raz to się udaje. Kiedy szukałem noclegu w tym mieście, zależało mi na pięknej panoramie na całe miasto lub fajnej miejscówce na starówce. Zdecydowałem się na to pierwsze i okazało się, że była to świetna decyzja. Mając możliwość korzystania z własnego samochodu, mogliśmy bardzo szybko docierać do centrum, jednocześnie korzystać z o wiele tańszego noclegu w fantastycznym pensjonacie położonym na jednym ze wzgórz ze zjawiskowym widokiem na całe miasto.

Noclegiem w Pensiunea Bella Vista byliśmy zachwyceni pod każdym względem! Jeśli będziecie mieli okazję z niego skorzystać, dajcie koniecznie znać w komentarzach, czy mieliście podobne odczucia. Warto od razu przy rezerwacji zaznaczyć, że prosicie o pokój na najwyższym piętrze i co ważniejsze… z widokiem na miasto.

Jeszcze tego samego dnia wybieramy się na wieczorny spacer. Każdy kto mnie zna, wie, że jestem fanem zwiedzania po zmroku, kiedy światła latarni świetnie podkreślają romantyczny charakter zwiedzanych starówek.

Następnego dnia rano, po śniadaniu i wymeldowaniu od razu jedziemy zwiedzać. Tym razem miasto za dnia. Wchodzimy między innymi na Wieżę Zegarową, chlubę i jeden z charakterystycznych znaków rozpoznawczych miasta, skąd rozpościera się piękny widok. Częściowo znamy go już z okien wysoko położonego pensjonatu, ale ta perspektywa, z balkonu wieży wydaje się być równie ciekawa.

Kilkanaście kroków od wieży znajduje się dom, w którym mieszkał słynny w całej Rumunii Vlad Palownik. Postać niezwykle mroczna, nawet jak na czasy w których przyszło mu żyć i w których przyszło umierać jego wrogom. Jak sam jego przydomek wskazuje, chyba nikt nie chciałby być jego wrogiem. Zakończenie żywota z kołkiem wbitym w miejsce, w które zazwyczaj kołków się nie wbija, raczej nie należało do przyjemności. Samo mieszczące się w tym budynku muzeum nie robi jakiegoś nadzwyczajnego wrażenia, w przeciwieństwie do pozostałem części starego miasta. Ma swój urok.

Założę się, że w cały mieście ustrzelicie niejedną fotkę, bo jest bardzo fotogeniczne.

Jak w każdym mieście typowo turystycznym, sporo i tutaj sklepów, sklepików i straganów z różnej maści pamiątkami, mniej lub bardziej tandetnymi, ale chętnych na zakupy o dziwo nigdy nie brakuje. Już dawno przestałem poszukiwać na prezenty obciachowych magnesów. Jedno jest pewne, całe mnóstwo małych chińskich rączek uwija się w przyklejaniu do wytłaczanych w plastiku kształtów miasta niewielkich magnesików. Biznes się kręci, ale mnie to jakoś nie kręci wcale. Wdrapujemy się jeszcze po zadaszonych setkach schodów na wzgórze, na którym znajduje się m.in. bazyliki budynek bardzo uroczy, który szczególnie mi się spodobał, Turnul Frânghierilor. Małe to i niepozorne, ale kupuję takie miejscówki 🙂

Warto pokręcić się jeszcze chwilę po tej uroczej starówce, bo jest na prawdę piękna.

Tuż przed wyruszeniem w dalszą drogę, zaopatrujemy się w pyszne słodkości, w kształcie obwarzanek, z pysznym nadzieniem – do wyboru kilka rodzajów. Do Braszowa jedziemy podziwiając przyjemne widoki zza okna samochodu, zatrzymując się jeszcze przy Cetatea Rupea– twierdzy, będącej jednym z najstarszych stanowisk archeologicznych na terenie Rumunii.

Nie wchodzimy jednak na teren wewnętrznego dziedzińca, ponieważ stwierdzamy, że z zewnątrz jest wystarczająco okazała jak na nasze oczekiwania. Wstęp nie jest tani, a ze zdjęć znajdujących się przed wejściem wynika, że środek nas nie zachwyci 🙂

W Braszowie czeka na nas przemiły gospodarz wynajętego przez nas apartamentu. Musze przyznać, że między innymi pod kątem noclegowym trafialiśmy w większości przypadków bardzo dobrze. Apartament, mimo niskiej ceny, okazał się dość luksusowy, biorąc pod uwagę nasze potrzeby. Przy okazji prosimy jego właściciela o wskazanie najlepszej restauracji w mieście, idealnej na każdą kieszeń. Nasz host postanawia zabrać nas na krótką przejażdżkę połączoną ze zwiedzaniem, a jej finałem jest podwiezienie pod  restaurację Ceasu’ Rău. Nie znajduje się ona co prawda w samym centrum miasta, ale stąd już zaledwie do niego 15 minut pieszo. Sama restauracja, pełna zarówno lokalnej społeczności jak i turystów. Zapach pysznego jedzenia unosi się już przed wejściem. Czekamy 10 minut na wolny stolik, jak przystało na świetną knajpę. Nie żałujemy. To będzie jeden z najpyszniejszych posiłków w trakcie całego naszego pobytu w Rumunii.

Tego dnia na runku miasta i w jego okolicach odbywa się jakaś lokalna impreza – pełno tu rozłożonych na centralnym placu miasta straganów z lokalnymi wyrobami rzemieślniczymi i nie tylko.

Na scenie przygrywają muzycy a tancerze przyciągają wzrok tradycyjnymi tańcami ludowymi. mamy jeszcze tyle do zwiedzenia, więc mimo pełnych żołądków, zwiedzamy tutejsze ulice, zabytki i mniejsze zakamarki. Raz na jakiś czas na ulicach pojawiają się ubrani w kolorowe stroje jeźdźcy, pozdrawiający przechodniów.

Nad miastem góruje wzgórze Tampa, na które, mimo prowadzącej tam kolejki, nie wjeżdżamy, ze względu na sporą, pokrywającą część wzgórza, mgłę. Jeśli pogoda Wam dopisze i będziecie mieli wystarczającą ilość czasu, na pewno warto podziwiać miasto z tej perspektywy.

Kolejnego dnia zdawaliśmy sobie sprawę, że ze względu na nasz termin pobytu w Rumunii, możemy być narażeni na korki na drogach i tłumy przy najpopularniejszych turystycznie lokalizacjach. Mieliśmy jednak sporo szczęścia, mimo majówki. Droga do Sinai wiedzie, szczególnie tuż przed samą miejscowością, dość krętymi drogami ( co w Rumunii nie jest rzadkością 🙂 Kiedy już dojechaliśmy w okolice Castelul Peleș – bodajże najpiękniejszego pałacu, jaki miałem okazje do tej pory widzieć na własne oczy, dało się odczuć, że z każdą godziną przybywa tu coraz więcej turystów.

A planowaliśmy jeszcze dotrzeć do miejscowości Bran, ze słynnym zamkiem Drakuli. Choć wnętrza Castelul Peleș były tego dnia dla turystów niedostępne, z zewnątrz sam pałac robił ogromne wrażenie. Trafiliśmy tu w trakcie pięknej, słonecznej pogody. Nie mogliśmy stąd tak szybko się ulotnić, bo mimo zrobienia dziesiątek zdjęć i nakręcenia materiału video, zwyczajnie, po ludzki, chciało się tu spędzić więcej czasu. Z resztą w okolicy to nie jedyny, przyciągający uwagę budynek.

Zarezerwujcie sobie na to miejsce nieco więcej czasu niż wstępnie planowaliście, bo warto. W trakcie dni z możliwością zwiedzania szykujcie się na wydatek między 30-60 LEI, w zależności od wariantu zwiedzania wnętrz.

Kiedy już wyjeżdżaliśmy z Sinai, z naprzeciwka nadjeżdżały setki samochodów z turystami. Nawet nie wiecie jaka to ulga wracać w takim momencie, kiedy mamy wolną drogę i swobodnie przemieszczamy się bez większych korków. Docieramy do Bran. Nie zaskakuje nas bardzo trudność ze znalezieniem miejsca parkingowego. Miasto przypomina mi nieco Zakopane pod kątem ilości turystów w trakcie majówki. Mimo to podejmujemy wyzwanie i kierujemy się w stronę górującego nad miastem zamku. Określanie go mianem Zamku Drakuli jest delikatnie mówiąc naciąganiem nieświadomych turystów, bo Vlad Palownik nie był tu, jak to ująć, stałym bywalcem tego miejsca. Mimo to muszę przyznać, że warto było zwiedzić to miejsce.

Trochę tu bajkowo. Przypomina mi trochę pałace jak z Pana Kleksa czy Arabelli (Ci starsi będą czaić o co chodzi 😉 Musze przyznać, że to miejsce ma swój klimat i to mimo mnóstwa odwiedzających. Początkowo zastanawiałem się czy wydanie sporej kasy na wejście nie będzie przesadą, ale ostatecznie zdecydowałbym się na to jeszcze raz. Większość blogerów, których pytałem o zdanie, zdecydowanie odradzała mi zwiedzanie, twierdząc, że jest mocno przereklamowane. Ja jednak polecam. Co jeszcze zwiedzić w Rumunii ?

Obok wejścia do muzeum znajduje się niewielki skansen, dostępny dla odwiedzających bezpłatnie, z czego też korzystamy. Przyjemne miejsce, żeby chwilę odsapnąć po godzinach spędzonych na podroży i zwiedzaniu.

Zostało nam jeszcze 2,5 godziny jazdy do miejscowości Sybin. To tam mieliśmy zarezerwowany nocleg. W międzyczasie okazuje się, że  z kołem w samochodzie dzieje się coś niepokojącego. Mimo sporego dystansu do pokonania, udaje nam się bezpiecznie dotrzeć do celu. Po drodze super widoki. Żałujemy tylko że w tym czasie zamknięta jest jeszcze Trasa Transfogarska, którą tak bardzo chcieliśmy przejechać. Jak jednak łatwo sprawdzić w internecie, jest ona otwarta tylko w określonym okienku czasowym. Traktujemy to jako zachętę do ponownego odwiedzenia tego pięknego kraju.

Nocleg w Sybinie był niespokojny ze względu na obawę o nasze problemy z samochodem. Miejsce, w którym nocowaliśmy możecie sprawdzić TU. O ile nie wybierzecie pokoju znajdującego się w suterenie domu, wybór okaże się znakomity, w przystępnej cenie. Kolejnego dnia rano Łukasz dzielnie załatwia ze swoim ubezpieczycielem temat naprawienia problemu a my z Moniką wykorzystujemy czas na zwiedzanie. Problem udaje się szybko załatwić i już wkrótce wszyscy zwiedzamy to przepiękne miasto. Jest na prawdę wyjątkowe i warto poświecić mu nieco więcej czasu. Przy okazji zwiedzania, koniecznie odwiedźcie restaurację Crama Sibiul Vechi. Niebo w gębie. Jak ja kocham rumuńską kuchnię, a szczególnie ich ciorby (pyszne zupy) czy też pastę z bakłażana i czosnku, żeby tylko wymienić niektóre. Restauracja zaskoczy Was pysznym smakiem, nie zawiedziecie się, zapewniam Was!

W Sybienie zwróćcie też koniecznie uwagę na charakterystyczne okna dachowe, wyglądające jak oczy, bacznie obserwujące każdego turystę. Nie są to jednak oczy wścibskie, raczej opiekuńcze i troskliwe. Podobnie jak mieszkańcy, chętnie wskazujący drogę do ciekawych zakamarków miasta.

Jednym z nich jest z pewnością fragment muru miejskiego Turnul Dulgherilor. Tuż obok pospacerujcie spokojną, uroczą uliczką. Warto 🙂

W drodze do Ordei czeka na nas wyjątkowy zabytek. Piękny, okazały zamek w Hunedoarze. Wiem, pomyślicie sobie co to za zwiedzanie, kiedy nie wchodzimy do każdego muzeum, twierdzy, pałacu itp. miejsc. Jednak Hunedoar’ze jest tak zjawiskowy z zewnątrz, że nie widzimy już wielkiej potrzeby zwiedzania go od środka. Słońce coraz bliżej chyli się ku zachodowi, przepięknie malując światłem każdy fragment też imponującej budowli. Nie pomińcie proszę tego miejsca na Waszej liście planowanych do odwiedzenia miejsc.

Tutaj też, przy parkingu, na jednym ze straganów kupuję przepyszną chałwę. Tutejsza, robiona, nie tak jak zazwyczaj z sezamu, a ze słonecznika, z dodatkiem kakao, jest po prostu znakomita. Okazała się też świetnym prezentem, który zabrałem dla bliskich do Polski. Lubię bardziej zabierać lokalne smaki niż magnesy na lodówkę.

Samą Ordeę traktujemy tylko jako przystanek na swojej drodze do Polski. Dojeżdżamy do naszego apartamentu dość późno. Na szczęście okazuje się, że to bardzo przyjemne, wygodne miejsce noclegowe. No i ta cena- 35 zł/os jest na prawdę atrakcyjna. Jeśli więc będziecie chcieli przenocować w Ordei, Casa Paveios będzie idealna.

Czas bardzo szybko nam minął w Rumunii. Mamy z niej wspaniałe wspomnienia i bardzo mocne postanowienie odwiedzenia jej ponownie. Tym razem marzy mi się bardziej Bukowina. Chętnie odwiedzę też Mołdawię.

Pora zacząć planowanie.

A Ty planujesz odwiedzić Rumunię, czy może już byłeś/-aś i też chcesz tam wrócić?

Teraz możesz sprawdzić aktualne ceny lotu, noclegu czy wynajmu samochodu w dowolnym miejscu, do którego się wybierasz poprzez poniższe linki:

 
Czy ten artykuł był dla Ciebie wartościowy? Będę wdzięczny za komentarze poniżej. Jeśli potrzebujesz dodatkowych informacji albo masz propozycje/sugestie dotyczące tej relacji, chętnie je poznam. Dzięki Tobie wartość kolejnych artykułów może być jeszcze lepsza.

Zapraszam Cię również do zapisania się do Newslettera. Gwarantuję tylko wartościowe treści, żadnego spamu.